Szczególniejszy czciciel męki Pańskiej, św. Leonard, urodził się w Porto Maurizio miasteczku nadmorskim blisko Genui w 1676 r. Mając lat dwa stracił matkę, ale zastąpił mu ją dobry ojciec, który syna wychowywał troskliwie w niewinności i pobożności. — Gdy podrósł zachęcał kolegów do czci Królowej Niebios, i prowadził ich za

Żywot świętej Elżbiety, wdowy (żyła około roku Pańskiego 1225) Elżbieta była córką króla węgierskiego Andrzeja. Liczyła dopiero trzy lata, gdy zaręczono ją z Ludwikiem, synem księcia Turyngii. W rok potem zawieziona została na dwór tamtejszy, gdzie dokończono jej wychowania. Już jako mała dzieweczka była tak pobożna, że będąc w kościele

Św. Szymon miał przydomek Zelota — Gorliwiec, ze względu na gorliwość w zachowywaniu Prawa Mojżeszowego. Przynależność jego do stronnictwa zelotów jest wątpliwa. Św. Juda Tadeusz, brat Jakuba Młodszego, był krewnym Pana Jezusa. Jest autorem listu zaliczonego do ksiąg Nowego Testamentu. Wierni wzywają go jako orędownika w sprawach beznadziejnych. Według tradycji

św. Piotr z Alkantary urodził się 1499 r. w Alkantarze, w Hiszpanii. Rodzice jego ludzie zamożni i wysoko położeni, starali się o wykwintne wychowanie syna. Matka miała wielki wpływ na syna, i cieszyła się, że Piotruś był dzieckiem skromnym, potulnym, pobożnym. Ukończywszy wszechnicę w Salamance, porzucił Piotr świat i karierę